۵ دلیل برای اینکه نباید سریال دل را دید
تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۰۳۱۶۲
خبرگزاری میزان- این روزهای سریال دل، ساخته منوچهر هادی نتوانسته مخاطب را آن طور که باید جذب کند. یکی از اصلیترین ایرادهای سریال «دل»، قصه تکراری و کلیشهای آن است. تاریخ انتشار: 10:32 - 01 بهمن 1398 - کد خبر: ۵۸۸۸۹۲
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان، به نقل از روزنامه خراسان، قبل از اینکه سریال نمایش خانگی «دل» به کارگردانی منوچهر هادی توزیع شود، سابقه منوچهر هادی در سینما، نمایش خانگی و تلویزیون میگفت که این کارگردان راه ساختن آثار پرمخاطب را به خوبی بلد است، بنابراین، سریال «دل» جزو یکی از امیدها برای جلب نظر مخاطبان شبکه نمایش خانگی به حساب میآمد، اما پس از توزیع چند قسمت ابتدایی سریال، ورق برگشت و معلوم شد که منوچهر هادی اینبار نتوانسته است نظر مثبت مخاطبان را جلب کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
قصه کلیشهای و تکراری
یکی از اصلیترین ایرادهای سریال «دل»، قصه تکراری و کلیشهای آن است. اگرچه بسیاری از سریالهای تلویزیون یا نمایش خانگی هم این مشکل را دارند، اما درباره این مجموعه، مشکل این است که قصه از اساس روی یک ماجرای کاملا تکراری بنا شده است؛ ازدواج «آرش» با دختری که خانوادهاش با او مخالف هستند، وجود یک رقیب عشقی برای «آرش» به نام «مهران»، پیدا شدن سروکله عشق قدیمی «آرش» و به هم خوردن ازدواج «آرش» و «رستا»، همه و همه موضوعاتی بسیار تکراری هستند که تا به حال سوژه بسیاری از رمانهای نوجوان پسند یا سریالها بوده است.
روند قصه سریال «دل»، کُند که چه عرض کنیم، انگار متوقف شده است! جز قسمت اول و دوم سریال که گم شدن «رستا» و بر هم خوردن عروسی را نشان داد، بقیه قسمتها به جستوجوهای بیفایده برای پیدا کردن «رستا» و سوالهای تکراری از او درباره علت بر هم زدن مراسم عروسی گذشته است!
بیشتر بخوانید: قسمت جدید سریال «دل» پروانه نمایش گرفتانتخاب نامناسب بازیگران
یکی دیگر از ویژگیهای منفی سریال «دل» که از همان ابتدای سریال مورد انتقاد مخاطبان بود، انتخاب نامناسب بازیگران اصلی آن است. ساره بیات ۴۰ سال و حامد بهداد ۴۶ سال دارد، بنابراین برای بازی در نقش دختر و پسر جوانی که تازه در آستانه ازدواج هستند، گزینه مناسبی نیستند و نمیتوانند برای مخاطب باورپذیر باشند. ابتدا قرار بود نقش «آرش» را محمدرضا گلزار بازی کند و زوج تکراری سریال «عاشقانه» در «دل» هم دیده شوند، اما به دلیل مشغله کاری او، این نقش به حامد بهداد واگذار شد. «مهران» رقیب «آرش» هم دست کمی از آنها ندارد.
پوشش عجیب شخصیتها
مسئله دیگری که در سریال «دل» مخاطب را پس میزند، سبک پوشش شخصیتهای قصه است؛ «اتابک» بیشتر اوقات در خانه کراوات زده! «توران» همیشه لباسهای مجلسی به تن دارد و انگار آماده رفتن به مهمانی است، «رابی» و «ناهید» هم همیشه با کفش پاشنه بلند در خانه راه میروند! هر چقدر هم یک خانواده ثروتمند و مرفه باشند، باز هم بعید به نظر میرسد که در طول زندگی روزمره در منزل، کراوات بزنند، با کفش پاشنه بلند راه بروند و لباسهای مناسب مهمانی به تن داشته باشند! نوع پوشش کاراکترهای سریال، برای مخاطبان قابل باور و شبیه واقعیت زندگی نیست.
تکرار گذشته و آینده
در هر قسمت از سریال، حدود ۱۰ دقیقه، به مرور آنچه در قسمت قبل دیدهایم و آنچه در آینده خواهیم دید میگذرد. اتفاق بدتر اینکه، در هر قسمت، به جای آنکه سریال دقیقاً از جایی که تمام شده است، آغاز شود، سکانس پایانی قسمت قبل کاملاً تکرار میشود و در واقع دوباره شاهد آن چه گذشت هستیم! در وضعیتی که قصه کُند و کم اتفاق جلو میرود، تکرار بعضی لحظات سریال در قالب مرور گذشته، آینده و خاطرات و طولانی کردن بیهوده سریال، دیگر هیچ توجیهی ندارد و فقط به مخاطبانی که بابت تماشای هر قسمت از آن هزینه میدهند، ضرر میرساند.
انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: سریال دل سریال دل نمایش خانگی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۰۳۱۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پدر مددکاری اجتماعی ایران: تعطیل کردن نمایش خانگی دردی از بحرانهای اجتماعی دوا نمیکند
معضلات اجتماعی که دسته بزرگی از مسائل مختلف را در برمیگیرند، مدتهاست که به بخش گریزناپذیری از پرداخت به واقعیتها تبدیل شده و انعکاس آنها در فیلم و سریالها از ملزومات شکل دادن به داستانی بر مبنای حقیقت محسوب میشود. اتفاقی که البته اغلب مورد نقد قرار گرفته و بخشی از شیوع همان معضلات به گردن آن انداخته میشود. اما مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعهشناس و استاد دانشگاه نظری خلاف این موضوع دارد و معتقد است که نباید بار همه مسائل را بر گردن فضایی مثل نمایش خانگی انداخت، فضایی که بیپردهتر، از آنچه در جامعه شاهدش هستیم میگوید. اقلیما در گفتگو با جوان آنلاین، در خصوص دخیل بودن رسانههای مختلف از جمله شبکه نمایش خانگی در اشاعه معضلی مثل اعتیاد یا مصرف دخانیات که در برخی از آمار به آن اشاره میشود، بیان کرد: زمانی که از یک مسئله اجتماعی حرف میزنیم، باید حواسمان باشد که آن معضل یک روزه به وجود نیامده و اشاعه آن به دست کم چند سال زمان نیاز دارد. در واقع نمیتوان گفت که، چون در فلان سریال بازیگری سیگار میکشد، پس او باعث افزایش مصرف دخانیات شده است، بلکه تمام این آثار معلولی از علت اصلی هستند. او با تأکید به لزوم رفع علت هر معضلی از پایه و اساس آن افزود: در این چرخه اگر به عنوان مثال دزدی را گرفتند، نمیتوان گفت، چون پلیس حواسش نبود، او دزد شده چرا که تبدیل یک انسان به فردی که دزدی میکند در یک لحظه اتفاق نمیافتد، بیکاری، گرانی و موارد دیگری هستند که به هم متصلاند و در نهایت باعث میشوند تا یک نفر دست به دزدی بزند. در سوی دیگر اگر به من بگویند فردی دو سال است که درگیر اعتیاد شده، من آن را نمیپذیرم و مثلا اگر آن فرد ۲۲ ساله باشد، میگویم او ۲۲ سال است که اعتیاد دارد چرا که از بدو تولد او تا این سن موارد گوناگونی مثل شرایط اجتماعی، مدرسه، محیط، جامعه و ... در رشد او و سوق دادنش به این سمت دخیل بودهاند، تا جایی که او دیگر طاقت نیاورده و درگیر این جریان شده است. به همین دلیل است که قبل از ارائه هر آماری باید ریشه آن را پیدا و حل کرد. عدم وجود آمار متقن هم یکی دیگر از مواردی بود که اقلیما با اشاره به آن گفت: هر کسی که درباره موضوعی آماری را ارائه داد، قابل قبول نیست و باید دلیل و مدرک داشته باشد چرا که در واقعیت ما به معنی واقعی کلمه آمار دقیقی از اشاعه معضلات مختلف نداریم. در این میان هر فردی به خودش اجازه میدهد تا حرف بزند و آمار بدهد، جریانی که در کلِ مملکت ما اغلب به چشم میخورد و باعث شده تا هر کسی در هر فضایی پیرامون جریانی که تخصصش را ندارد، نظر بدهد. مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعهشناس و استاد دانشگاه این جامعهشناس افزود: گاهی میگویند اگر جوانان گرایش بیشتری به سیگار و دخانیات پیدا کردهاند، به دلیل نمایش آن در سریالها است، در صورتی که همانطور که اشاره کردم، این انعکاس معلول علت اصلی آن است. یک جوان سیگار میکشد، چون بیکار است، حوصلهاش سررفته یا درگیر فشارهای روانی شده که همین جامعه به آن وارد کرده است. این قیاس هم مثل چسباندن عنوان افسردگی به هر بیماری است که حال خوبی ندارد. جالب است بدانید هیچ روانشناس و روانپزشکی در زمینه افسردگی به معنای واقعی در ایران کار و تحقیق منسجم نکرده است و از طرفی به هرکسی که میگوید حالم خوش نیست، عنوان افسرده را میدهند! این در حالی است که اتفاقا ما چندان افسرده واقعی نداریم، کسی که افسرده است نمیتواند بارها با خانوادهاش بحث کند یا حتی فعالیت خاصی داشته باشد، اما مثل خیلی از موارد، این عنوان یعنی افسردگی را به هرکسی که به دلایل مختلفی خوب نیست، اختصاص میدهند. اقلیما با بیان اینکه نمیشود با پاک کردن صورت مسئله، جلوی مردم را گرفت، عنوان کرد: در ادامه همین جریان است که در خصوص فضایی مثل نمایش خانگی چنین آماری مطرح میشود تا بهانهای باشد برای تعطیل کردن آن، اما نمیشود جلوی مردم و اشاعه معضلات اجتماعی را به این صورت گرفت و این اقدامات تنها دخالت در کار دیگری محسوب میشود. ما در این موارد به علتها فکر نمیکنیم و تنها معلول را میبینیم. میگوییم نمایش خانگی به بعضی بحرانها دامن میزند، پس باید آن را جمع کرد! غافل ازینکه با این اقدام مشکل را ده برابر کردهایم، زیرا بعد این سوال به وجود میآید که اگر مردم این سریالها را نبینند، پس چه چیزی را تماشا کنند؟ تلویزیونی را که هیچ برنامهای ندارد و تنها معطوف به خبر و چند برنامه گفتوگو محور است یا ماهواره و رسانههای دیگر را؟ مردم نمایش خانگی و سریالها را دنبال میکنند، چون قصه دارد و در جایی مثل تلویزیون این اتفاق وجود ندارد. پدر مددکاری اجتماعی ایران در پایان خاطر نشان کرد: در تمام جوامع با مطرح کردن مشکلات به دنبال حل آن میروند، این اتفاقی است که باید به آن پرداخته شود نه آماری که در واقع وجود ندارد و یا دقیق و درست نیست. آمار باید برگرفته از تحقیقی مدون باشد نه اینکه بر مبنای نظر یک یا چند نفر شکل بگیرد و ارائه شود. ما این شکل از آمار را نداریم، چون هزینه زیادی میطلبد و امروز استاد دانشگاه و محقق ما، راننده اسنپ شده، اما این بودجه در اختیارش قرار نمیگیرد، چون اگر بخواهد روی یک موضوع کار کند، باید هزینه زیادی صرف آن شود و وقتی این اتفاق نمیافتد، یک نفر صحبتی را مطرح میکند و دیگری با اعلام اینکه مثلاً شیوع اعتیاد را بررسی کردهایم آن را مطرح میکند. علاوه بر این ما با آسیبهای زیادی دست و پنجه نرم میکنیم که همه و همه عامل شکلگیری معضلاتی مثل اعتیاد، بزهکاری و... میشوند. در این میان هم اغلب کسی پاسخگو نیست. کانال عصر ایران در تلگرام